Татьяна Иванова, Помар сола
Тӱнӹ шалга ӱштӹ тел игечӹ,Кӱшӹц вилеш ладнан мамык пын.Пӹлвлӓ шайыц лӓкшӹ цевер кечешШӧртньӹ гань йӹлгӹжеш ире лым.
Кечӹ, мадын, сӹнзӓм йӹмӹктӓрӓ,Онгым темӓ ӱштӹ ире юж.Тел ӹшкӹмжӹм яжонок пӓлдӓра,Тӹдӹн сӹлнӹ сӹнжӹм цаклы, уж!
Телжӹ, вуйта ош шылдыран йӱксӹ,
Лым пӹрцӹквлӓ вӹсӓт лӹпӹ гань.Ак керд нӹнӹм лӱдӹктӓрен ӱштӹ,Ак керд нӓлын кӹлмӹ нимахань.
Кечӹ лӓктеш телӹм шоэн вел.Но кыцела, йӓнгӹм ладнангдарен,Пуа ӹлӓш вим аяран тел.Ӓнят, шошым жепӹм ӓшӹндӓрен,
Пиш итӹрӓн, мыштен дӓ пӧрттӱн цевержӹм шижӹн сирӹмӹ.Татьяна Иванован ти лыдышвлӓжӹм лыдын мимӹкет техень ладнангдарышы пуры шӱлӹш кӧргӹшкет пырен кеӓ, вуйта тӹнь лачокат тӹ аяран тел игечӹштӹ лин шагалат.
ОтветитьУдалить"...Пӹлвлӓ шайыц лӓкшӹ цевер кечеш
Шӧртньӹ гань йӹлгӹжеш ире лым. .."
"...Лым пӹрцӹквлӓ вӹсӓт лӹпӹ гань..."
Шӧтньӹ корнывлӓ.Тау, Таня.
Эче ик гӓнӓ ти лыдышым анжал лӓктӹм. Кӱн сирӹмӹ йӧнӹм вӓл тидӹ ашӹндарӹктӓ...Тырлай-тырлай...Э, ане вет, Фёдор Тютчевӹн техень стихотворенижӹ улы: ЧАРОДЕЙКОЮ ЗИМОЮ.
ОтветитьУдалить...Околдован, лес стоит-
И под снежной бахромою,
Неподвижною, немою
Чудной жизнью он блестит.
И стоит он околдован,-
Не мертвец и не живой-
Сном волшебным очарован,
Весь опутан, весь окован
Лёгкой цепью пуховой...
Тенгеок мастарын Татьяна Ивановаат тиштӹ кердӹн, молодец!
Валентин Афанасьев.